Pożar w Zaborowie

W Zaborowie, w naszym rodzinnym domu, doszło do tragedii, której nie sposób przewidzieć ani opisać bez ścisku w gardle. Dom, który był nie tylko miejscem zamieszkania, ale również przestrzenią naszej rodzinnej codzienności i pracy, spłonął.

Zebraliśmy się w gronie bliskich, by świętować urodziny mamy. Dziesięć osób - śmiech, wspólny stół, ciepło rodzinnego spotkania. Nikt nie przypuszczał, że ten dzień zapisze się w naszej pamięci jako jeden z najtragiczniejszych.

Pożar zniszczył wszystko. Dom, który był z nami od pokoleń, nie nadaje się do odbudowy. Dach nad głową, wspomnienia, codzienność - wszystko przepadło w ogniu.

Dziś mieszkamy z rodzicami w domu mojego brata. Udostępnił nam piętro, które nie było jeszcze wykończone, teraz to nasza tymczasowa przystań. Chcielibyśmy stworzyć tam bezpieczne miejsce do życia. Dom po stracie domu. Ale to ogromne wyzwanie - finansowe, emocjonalne, życiowe.

Straciliśmy wiele - rzeczy, przestrzeń, poczucie stabilności. Ale nie straciliśmy nadziei, że z czasem uda nam się znów stanąć na nogi. Bo dom to nie tylko ściany - to ludzie, którzy mimo wszystko trzymają się razem.