Pożar domu w Woli Jachowej

22 kwietnia to dzień, którego nie zapomnimy nigdy.
W naszym domu wybuchł pożar.

Byliśmy wtedy wszyscy na miejscu - ja, mąż, nasze dzieci: 21-letni Bartosz, 15-letni Szymon i 10-letnia Amelia. Udało nam się bezpiecznie opuścić budynek, ale zgasła radość, którą dopiero co wpuściliśmy na piętro naszego domu.

Niedawno skończyliśmy remont poddasza. Przez lata były tam tylko łóżka. Jakiś czas temu udało nam się wspólnie, rodzinnie, własnymi rękami urządzić tę przestrzeń. Kupiliśmy meble, wyposażyliśmy pokoje dzieci. Nawet nie zdążyliśmy poukładać ubrań w szafach. Dzieci nie zdążyły się nacieszyć, a tak bardzo na to czekały.

Ogień zabrał nam tę radość. Doszczętnie zniszczył piętro. Konieczna jest wymiana okien, drzwi, instalacji i całego wyposażenia - tego, co przez miesiące planowaliśmy i składaliśmy z sercem.

To dom, w którym dorastał mój mąż, a potem nasze dzieci. Zależy nam, by jak najszybciej odzyskał pełną funkcjonalność, szczególnie ze względu na Szymona, który jako nastolatek w spektrum autyzmu wyjątkowo potrzebuje stabilnego, przewidywalnego otoczenia.