Zerwany dach w Wierzchosławicach

Gdy dach nad głową przestaje być oczywistością...

W jednej chwili wszystko się zmieniło. Trąba powietrzna, która przeszła przez naszą miejscowość, zerwała dach naszego rodzinnego domu. Miejsce, w którym wspólnie żyjemy — ja, moi rodzice i 8-letni synek Krzyś — przestało być bezpiecznym schronieniem.

Wiatr nie tylko zerwał blachę z dachu. Popękały ściany, woda zalała instalacje i część mieszkalną, niszcząc meble, wnętrza i codzienność, którą znaliśmy. Dom dziś nie nadaje się do zamieszkania.

W tym domu mieszka także moja mama — osoba leżąca, schorowana, wymagająca całodobowej opieki po przebytym udarze. Opiekuję się nią każdego dnia, co sprawia, że nie jestem w stanie podjąć dodatkowej pracy zarobkowej. Każda decyzja i każdy dzień to balansowanie pomiędzy troską o zdrowie bliskich a próbą ratowania tego, co zostało z naszego domu.

Czas działa na niekorzyść — zbliża się jesień, potem zima. Bez nowego dachu kolejne zniszczenia będą tylko kwestią czasu.

Nie dzielimy się tą historią ze skargą, lecz z wiarą. Bo choć los bywa bezlitosny, to wiemy, że wśród ludzi wciąż jest miejsce na dobro i zrozumienie.