Pożar domu w Widzinie

30 lat pod jednym dachem – dziś zostały tylko zgliszcza

Sobota rano, 22 marca, zapisała się w naszej historii jako dzień, który podzielił życie na „przed” i „po”. W domu, który przez ponad 30 lat był naszym azylem, miejscem codzienności, ciepła i wspomnień – wybuchł pożar.

W środku był tylko mój mąż. O zagrożeniu powiadomił go sąsiad. Na szczęście zdążył się ewakuować. Uratowało go ludzkie czujne oko i chwila, która mogła wyglądać zupełnie inaczej.

Dom, niestety, nie miał tyle szczęścia. Dziś nadaje się już tylko do rozbiórki. Spłonęło wszystko. Ślady naszego życia – fotografie, meble, pamiątki, książki, wspomnienia zapisane w rzeczach. Trudno to opisać. Jeszcze trudniej się z tym pogodzić.

Tymczasowo otrzymaliśmy lokal zastępczy. Dziękujemy za ten kawałek dachu nad głową. Ale gdzie będziemy za kilka miesięcy? Nie wiemy.

Przed nami nowy początek. Inny niż sobie wyobrażaliśmy, ale możliwy. Staramy się trzymać nadziei – tej, która mimo wszystko nie zgasła. Chcemy stanąć na nogi. Znów poczuć grunt pod stopami. Znów mieć dom, choćby od nowa.