Szczytny cel dla Julki

Wbrew powszechnemu przekonaniu, aby pomagać - nie koniecznie trzeba mieć worek pieniędzy, czy VIP-owski rachunek w banku. Wręcz przeciwnie!

Często największym wsparciem okazuje się, chęć niesienia pomocy potrzebującym, czy po prostu dobra wola.

Wciąż zbieramy na rehabilitację Julci , na wyjazdy na turnusy rehabilitacyjne, niezbędny sprzęt.

Julia urodziła się 10.02. 2012 r., w 30 tyg. ciąży, z 2 pkt w skali APGAR , z masą ciała 1500g w

ciężkiej zamartwicy. Po 3 miesiącach niepokoju i walki o życie mogła pierwszy raz pojechać do domu. To jednak nie ostatni jej pobyt w szpitalu. Przeszła wiele badań i w ostateczności stwierdzono u niej Mózgowe Porażenie Dziecięce pod postacią niedowładu czterokończynowego. Jula rosła, radosna i uśmiechnięta, ale nadal była na etapie noworodka. Nie siadała, nie gaworzyła, nie skupiała wzroku. Jako półroczne dziecko rozpoczęła intensywną i niestety bardzo kosztowną rehabilitację, która trwa do dziś.

Walka o Julię stała się dla nas najważniejszym celem w życiu , dlatego zaczęliśmy zbierać pieniążki na dalsze leczenie i niezbędny sprzęt rehabilitacyjny . Udało nam się wyjechać na kilkanascie turnusów rehabilitacyjnych , po których widać ogromne postępy. Staramy się wykorzystać każdą nadarzającą się sytuację, umożliwiającą dalsze leczenie naszego dziecka. Działanie na szeroką skalę umożliwiła nam Fundacja "Słoneczko". Aukcje charytatywne, ulotki z prośbą o darowanie 1% podatku , pukanie do drzwi inwestorów i pokorne prośby o pomoc oraz propagowanie wizerunku na różnych stronach w sieci. Mogliśmy też utworzyć dla Julii konto w fundacji i tam gromadzić środki na pokrycie kosztów turnusów rehabilitacyjnych oraz na zakup sprzętu do rehabilitacji w domu.

Dziś Julia ma 10 latek. Jest pod stałą opieką wielu lekarzy specjalistów min. neurologa, okulisty, rehabilitanta, logopedy. Mimo znacznie opóźnionego rozwoju psychoruchowego zaczęła samodzielnie siadać, nawiązuje kontakt wzrokowy, pionizuje się i stoi nawet przez kilkanaście minut. Jednak na razie nie chodzi i nie mówi. Jest dziewczynką pogodną uwielbia muzykę i wszystko co się świeci i gra. Nie znamy jej myśli i nie wiemy czy kiedykolwiek je poznamy.

Dla każdego rodzica wielkim wydarzeniem jest pierwsze słowo, pierwszy krok dziecka. My jeszcze oczekujemy na to i nie tracimy nadziei.

Nie oczekując cudów, walczymy o normalne, zwyczajne życie . Wiemy, że czeka nas długa i bardzo kosztowna droga, ale mamy nadzieję, że nie jest to droga bez końca.

"To maleńka cegiełka, a może być częścią ogromnej budowli"

DZIĘKUJEMY