Pożar w Rogowie

Dom, który miał być przystanią

Przez trzy lata budowaliśmy nasz dom – krok po kroku, cegła po cegle, z sercem i nadzieją. Miejsce, które miało być bezpieczną przystanią dla naszej rodziny – dla nas i naszych dwóch małych synków: trzyipółletniego Szymona i rocznego Natana.

Byliśmy na ostatniej prostej. Jeszcze moment, jeszcze kilkanaście dni i moglibyśmy przekroczyć próg naszego wymarzonego domu jako jego mieszkańcy. Wszystko było niemal gotowe – meble, ściany pachniały świeżością, a my z radością wyobrażaliśmy sobie, jak nasze dzieci stawiają w nim pierwsze wspomnienia. I wtedy wydarzyło się coś, czego nikt nie mógł przewidzieć.

Pożar.

W jednej chwili wszystko, co tworzyliśmy z miłością i ogromnym wysiłkiem, zamieniło się w popiół. Dach do wymiany. Prawie cały dom do remontu. Co nie spłonęło, zostało zalane podczas gaszenia. Zostały nam mokre ściany i cisza.

Ten dom był naszym marzeniem. Poświęciliśmy mu każdy grosz, każdą wolną chwilę, każdą myśl. I choć teraz widok jego zniszczeń boli, nie tracimy nadziei. Bo marzenia nie płoną – one potrafią się odrodzić.

Wierzymy, że jeszcze zamieszkamy w tym miejscu. Że nasi chłopcy będą biegać po jego korytarzach, że będzie tam ciepło, domowo, bezpiecznie.