Pożar w miejscowości Pustary

W domu rodzinnym mojej żony, w którym wspólnie mieszkamy wraz z teściową i naszymi dziećmi – 13-letnią Polą oraz 11-letnim Aleksandrem – doszło do pożaru.

Ogień pojawił się nocą, kiedy wszyscy spaliśmy.
To Aleksander jako pierwszy wyczuł intensywny zapach spalenizny. Obudził nas, dzięki czemu wszyscy zdążyliśmy bezpiecznie ewakuować się z budynku. Jego szybka reakcja uchroniła nas przed tragedią.

Pożar zniszczył dach, który wymaga teraz częściowej wymiany. Choć ogień nie przedostał się do pomieszczeń mieszkalnych, zostały one zalane w wyniku akcji gaśniczej.

To dom, w którym dorastały nasze dzieci. Nasze miejsce. Nasz azyl.

Trzy lata temu zaciągnęliśmy kredyt, aby przeprowadzić generalny remont.
Zrobiliśmy wtedy: nowy dach, elewację, ocieplenie budynku.

Długo nie nacieszyliśmy się efektami tych prac. Dziś z tamtej radości zostały tylko raty kredytu i ślady po ogniu.

Doceniamy, że nikt z nas nie ucierpiał na zdrowiu.
Wiemy, że dom można odbudować.
Jednak koszty, które stoją przed nami, znacznie przekraczają nasze możliwości, szczególnie że wciąż spłacamy wcześniejsze zobowiązania.

To trudny moment, ale nie tracimy wiary.
Zrobimy wszystko, co w naszej mocy, by wrócić do normalności – dla dzieci, dla rodziny, dla siebie nawzajem.