Pożar domu w Łowiczu

Dom. Słowo, które dla mnie i mojego 14-letniego syna Artura oznaczało przez lata śmiech, bezpieczeństwo, ciepło wspólnych wieczorów. Ściany, które znały nasze sekrety i szeptały historie dorastania Artura. Miejsce, gdzie zawsze czekało na nas mruczące powitanie naszych ukochanych kotów.

W jednej, okrutnej chwili, ten świat zniknął w płomieniach. Ogień nie tylko strawił mury, ale zabrał ze sobą niewinne istnienia – naszych kocich przyjaciół, zostawiając po nich jedynie bolesną pustkę. Zabrał poczucie bezpieczeństwa, które budowaliśmy przez lata. Dziś stoimy z Arturem na zgliszczach tego, co było naszym wszystkim, z sercami pełnymi bólu i wciąż wielkiej niepewności.

Pojawiła się jednak iskierka nadziei – wiemy już, że techniccznie nasz dom da się uratować! Ta wiadomość daje nam ogromną siłę, ale jednocześnie stawia przed nami gigantyczne wyzwanie finansowe. Odbudowa pochłonie środki daleko przekraczające nasze możliwości. Stajemy przed finansową przepaścią, próbując odnaleźć się w najtrudniejszym momencie naszego życia.

Dlatego ta zbiórka jest dla nas czymś więcej niż tylko prośbą o wsparcie. To nasza szansa na odzyskanie tego, co straciliśmy. To symbol nadziei, że z Waszą pomocą uda nam się poskładać nasze życie na nowo. Że z popiołów naprawdę można wznieść fundamenty pod bezpieczną przyszłość dla mnie i Artura.

Każde dobre słowo, każde udostępnienie, każda wpłata to dla nas bezcenny dowód, że w tej trudnej drodze nie jesteśmy sami. To tlen, który pozwala nam wierzyć, że zdołamy odbudować nie tylko dom, ale i poczucie sensu oraz stabilności dla mojego syna.

Dziękujemy z całego serca za Waszą obecność i światło, które nam dajecie w tej ciemności.