Pożar w Jabłonnie

🔥 Gdy wróciłem ze spaceru, dom już płonął…

To miała być zwykła chwila wytchnienia — krótki spacer z psami, nic więcej. Moja 16-letnia córka, Aleksandra, była wtedy poza domem. Wszystko wydawało się spokojne.

Kiedy wróciłem, zastałem widok, którego nie zapomnę do końca życia. Nasz dom — miejsce, które przez lata budowaliśmy i w którym przeżyliśmy tyle chwil — stał w ogniu. Ogień rozprzestrzenił się błyskawicznie, zaczynając od auta stojącego przy budynku. Nie było to auto elektryczne, a mimo to wystarczyła chwila, by ogień przeniósł się na dom.

Zostały zgliszcza i cisza.

Straty są ogromne. Większość dachu wymaga całkowitej wymiany. Zniszczeniu uległa elewacja wraz z ociepleniem. Pomieszczenia mieszkalne są w takim stanie, że konieczny będzie gruntowny remont. Znaczna część naszego wyposażenia — przedmioty codzienne, ale i te pełne wspomnień — przepadła bezpowrotnie.

Zostaliśmy postawieni przed ogromnym wyzwaniem: odbudowy domu, ale przede wszystkim odbudowy życia. To trudne i niepewne chwile, w których łatwo o zwątpienie. Ale dziś, mimo bólu, wiem jedno: najważniejsze, że nikt nie ucierpiał. Aleksandra jest bezpieczna, ja też. 

Wierzę, że jeszcze zaświeci dla nas słońce. Że ten dom znów będzie miejscem, gdzie wraca się z ulgą. I że z tej próby wyjdziemy silniejsi.
Za każde dodatkowe wsparcie z całego serca już teraz dziękujemy!