Zbieramy na rehabilitację

Jedna diagnoza wprowadziła do mojego życia tak wiele trudności i lęku o przyszłość! Niestety z każdym kolejnym rokiem jest ich coraz więcej... Nie zamierzam się jednak poddawać i przy wsparciu mojej wspaniałej rodziny staram się sprostać wszystkim wyzwaniom. Teraz jednak potrzebuję dodatkowej pomocy – Twojej! Proszę, przeczytaj moją historię!

Mimo upływu tak wielu lat nadal pamiętam początek mojej choroby. W 2003 roku razem z całą rodziną przeprowadziłam się do nowego domu. Wtedy nadszedł ten koszmarny dzień! Nagle zemdlałam, a niedługo później pojawił się niedowład prawostronny! Moi bliscy byli przerażeni i od razu zabrali mnie do szpitala.

Tam lekarze wykonali wiele badań, jednak na ich podstawie nie można było postawić prawidłowej diagnozy. Czas mijał, a mój niepokój stale rósł! W mojej głowie pojawiło się tak wiele pytań... W końcu zostałam przewieziona do innego szpitala. Dopiero tam udało się ustalić, co mi dolega. Jednak na taką wiadomość nie byłam gotowa – okazało się, że zachorowałam na stwardnienie rozsiane!

Na przestrzeni tych wszystkich lat choroba się rozwijała, przez co m.in. pogorszył się mój wzrok i moja sprawność. Dolegliwości są jeszcze bardziej uciążliwe w okresie wiosny i jesieni. W październiku 2024 roku moje mięśnie odmówiły posłuszeństwa. Potrzebowałam wsparcia bliskich podczas wykonywania nawet najprostszych czynności. Pojawiło się ryzyko, że będę musiała już na stałe korzystać z wózka!

Na szczęście te straszne chwile minęły i mój stan zdrowia się poprawił. Jednak boję się, że taka sytuacja może się powtórzyć! Dlatego, aby móc dalej walczyć bardzo potrzebuję stałego wsparcia wielu specjalistów, a także dalszego leczenia i rehabilitacji. Ogromną pomocą byłaby też możliwość zakupu dodatkowego sprzętu, z którego mogłabym korzystać w domu. 

Pragnę jak najdłużej zachować sprawność i samodzielność! Niestety kolejnym wyzwaniem, które pojawiło się na mojej drodze, są ogromne koszty, które stale rosną. Dlatego zwracam się do Was z wielką prośbą o pomoc! Każda złotówka ma dla mnie ogromną wartość, bo daje mi nadzieję na lepszą przyszłość!

Andżelika