Pomoc bezdomnym kotom

**Pomóżmy Pani Marioli w opiece nad bezdomnymi kotami,

oraz w opłaceniu rachunków**

   Pani Mariola to wyjątkowa osoba, która od lat angażuje się w opiekę nad bezdomnymi kotami w Mikołajkach. Przy jej domu mieszka około 16 kotów, którym zapewnia schronienie, jedzenie i opiekę. Mimo poważnych trudności zdrowotnych, Pani Mariola stara się dawać kotom najlepsze warunki do życia, jednak sama nie jest w stanie sprostać wszystkim wyzwaniom.

   Pani Mariola zmaga się z poważnymi problemami zdrowotnymi – porusza się o kuli, posiada orzeczenie o niepełnosprawności i żyje z niewielkiej emerytury oraz zasiłku z MOPS, co łącznie daje jej jedynie 1300 zł miesięcznie na życie i utrzymanie domu. Te środki są zdecydowanie niewystarczające na pokrycie podstawowych kosztów życia, nie mówiąc już o leczeniu kotów czy zakupie karmy. Dodatkowo Pani Mariola boryka się z trudnością opłacania bieżących rachunków, co jeszcze bardziej utrudnia jej sytuację.

   Zwracamy się z prośbą o pomoc. Zbiórka ma na celu zakup karmy, zapewnienie leczenia chorym kotom oraz pomoc w opłaceniu rachunków. Każda darowizna, nawet najmniejsza, ma ogromne znaczenie i pomoże poprawić życie tych bezdomnych kotów oraz umożliwi Pani Marioli kontynuowanie jej misji.

   Prosimy o wsparcie w tej trudnej sytuacji. Pani Mariola, mimo swoich własnych trudności, każdego dnia stara się zapewnić kotom ciepło i bezpieczeństwo. Z Waszą pomocą będzie mogła kontynuować tę niezwykłą misję.

 ❤️ Dziękujemy za każdą pomoc i dobroć! Głęboko wierzę w to, że okazane dobro wraca, a pomoc jednej osobie nie zmieni świata, ale może zmienić świat dla jednej osoby.  ❤️

Pani Mariola napisała do nas list, który przedstawiam poniżej, abyście mogli lepiej poznać jej trudną historię:

**List od Pani Marioli**

   „Już od dziecka życie mnie nie rozpieszczało. Miałam ojca alkoholika, mamę i dwie niemiłe dla mnie siostry przyrodnie. Mieszkałam na wsi, na gospodarstwie rolnym u ojca. Byłam bardzo wrażliwa i ciągle cierpiałam, gdy trzeba było jakieś zwierzę zrobić lub sprzedać, wtedy płakałam. Od dziecka kochałam zwierzęta. Gdy miałam 23 lata, zmarła moja kochana Mamusia, konając w cierpieniu na nowotwór złośliwy. Znowu spadły na mnie straszne cierpienia i do dzisiaj nie mogę się z tym pogodzić, bo mama miała tylko 49 lat, a ja mam już 62 lata. Później był mąż alkoholik i rozwód po dwóch latach małżeństwa. Urodziłam syna i wychowałam na dobrego człowieka, również wrażliwego na krzywdę ludzi i zwierząt. Dwadzieścia lat temu przeprowadziłam się ze wsi do miasta, gdzie brakowało mi zwierząt, więc zajęłam się bezdomnymi kotami. Karmię je i sterylizuję oraz leczę.

   Gdy pracowałam ciężko na gospodarstwie u ojca, ten nie opłacał KRUSu i niestety nie mam z tego tytułu emerytury. Żyję w ubóstwie, bo minimalna emerytura jaką dostaję to 478,15 zł, dlatego otrzymuję zasiłek z MOPSu 577,70 zł. Plus 300 zł na żywność. Na miesięczne utrzymanie mam 1300 zł, co nie wystarcza mi na leki i opłaty mieszkaniowe. Jestem osobą schorowaną. Posiadam orzeczenie o niepełnosprawności. Choruję na wodogłowie, depresję, zwyrodnienia wszystkich stawów oraz kręgosłupa. W ciągu dziesięciu lat przeszłam sześć operacji, a trzy lata temu zachorowałam na raka węzłów chłonnych (chłoniaka). Byłam leczona chemią i radioterapią. Miałam silną motywację, żeby żyć, bo moje kocie dzieciaki nie przeżyłyby beze mnie. Mam 17 dzieciaków – jednego syna i szesnaście na czterech łapkach. Żyję tylko dla nich.

   Dobrych ludzi proszę o pomoc finansową, bo strasznie marznę. Mi również doskwiera chłód, bo mam w mieszkaniu +15-17 stopni ciepła, a jeszcze nie ma mroźnej zimy. Mieszkam w starym budownictwie, gdzie schody się łamią, okna są do wymiany, a w piwnicy jest szambo. Nie mam za co opłacić ogrzewania, a leki biorę na tak zwany „zeszyt”. Od osiemnastu lat zażywam leki psychotropowe, które nie są refundowane. W lokalnej aptece mam duże zadłużenie, dlatego pragnę podziękować Pani mgr Lucynce za wspomaganie mnie, dobroć i wyrozumiałość.

Bardzo dziękuję dobrym ludziom za karmę dla kotów i dla Pani Ani, że zorganizowała zbiórkę, bo jak koty są najedzone, to ja jestem szczęśliwa. Dziękuję również Pani Kasi z Warszawy, która bardzo dużo mi pomogła, przesyłając kilka lat karmy kotom, a także za leczenie moich kotów. Również dziękuję pracownikom Zespołu Oświatowego w Mikołajkach za ogromne wsparcie w postaci paczki tuż przed Świetami Bożego Narodzenia, dzięki której ten czas był wyjątkowy. Także dziękuję wszystkim, którzy w ostatnim czasie pochylili się nad moim losem i losem kotów, okazując nam pomoc. Jestem Wam wszystkim bardzo wdzięczna.

Mariola"